สันติดรุณ ในความทรงจำ

บทความพิเศษ จาก พี่ ๆ ศิษย์เก่า วาระครบรอบ 30 ปี สันติดรุณ

บทความนี้เป็นบทความที่มาจากพี่ ๆ ศิษย์เก่า ที่มาบอกเล่าประสบการณ์ ในห้วข้อ "สันติดรุณในความทรงจำ"

ข้อความแรก มาจากศิษย์เก่า รุ่นที่ 1 ของสันติดรุณ คุณอวิรุทธิ์ สร้อยระยับ (มูฮัมหมัด)

คุณอวิรุทธิ์ สร้อยระยับ (มูฮัมหมัด)

เมื่อพูดถึงความทรงจำของผมที่เกี่ยวกับโรงเรียนสันติดรุณ ผมนึกถึง 3 สิ่ง ได้แก่ สถานที่ ผู้คน และเรื่องราว ซึ่งทั้งหมดนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อ 30 ปีก่อน (พอพูดแบบนี้ ผมก็ดูแก่ขึ้นมาทันที)

ความทรงจำแรก ‘สถานที่’ ผม คือ นักเรียนรุ่นแรกของสันติดรุณ ตอนนั้นยังเป็นบ้าน 2 ชั้น หน้าบ้านมีรถไฟและรางซึ่งเด็ก ๆ สามารถขึ้นไปนั่งเล่นได้ตั้งอยู่ มีลานกว้างหน้าบ้าน มีห้องรับประทานอาหารอยู่ด้านหลังซึ่งมีโต๊ะและเก้าอี้ตัวเล็กตัวน้อยวางเรียงรายพอกับปริมาณของนักเรียนในตอนนั้น เราเรียนอยู่ที่นี่กันสักระยะหนึ่งในช่วงอนุบาล ก่อนที่ชั้นประถมศึกษาเราจะย้ายมาเรียนที่อาคารโรงเรียนหลังใหม่ (ซึ่งเป็นอาคารเก่าในปัจจุบัน) ความทรงจำของผมที่มีต่ออาคารนี้ ประกอบไปด้วย ห้องเรียน ห้อง sound lab โถงสำหรับละหมาด สนามเด็กเล่นที่เคยอยู่ตรงกลางระหว่างอาคารเรียนทั้งสองฝั่ง และแปลงผักแปลงข้าวโพดที่อยู่ข้างอาคารซึ่งเปิดประสบการณ์การเรียนรู้นอกห้องเรียนที่ทั้งสนุกและตื่นเต้น

ความทรงจำที่สอง ‘ผู้คน’ ประกอบไปด้วย คุณครู ผู้ใหญ่ใจดี และเพื่อนร่วมรุ่น รวมถึงรุ่นน้อง ๆ คุณครูคนแรกเลย คือ ครูฮาวา ที่เป็นทั้ง ผู้อำนวยการและแม่ใหญ่ของเด็ก ๆ ในตอนนั้น ครูมาเรียม ที่เป็นครูประจำชั้นคนแรกตอน ป.1 ของผม มีครูมาซีเต๊าะ ครูซิดดิก ครูจิราภรณ์ ที่สอนมาตั้งแต่รุ่นแรก จนถึงรุ่นปัจจุบัน ส่วนผู้ใหญ่ใจดีที่ผมนึกถึง คือ ลุงด๊าร ที่ขับรถโรงเรียนคอยรับคอยส่งพวกเราในตอนนั้น และป้าฟะฮ์ แม่ครัวฝีมือดี ที่ทำแกงส้มและไข่เจียวอร่อยมาก ส่วนเพื่อน ๆ ที่เรียนด้วยกันมาบางคนก็ออกไปก่อน บางคนก็ย้ายโรงเรียนไปบ้าง แต่คนที่อยู่ด้วยกันจนจบ ป. 6 ก็น่าจะมีอยู่ 9 คน (ถ้าผมจำไม่ผิดนะ) มีทั้งเพื่อนมุสลิมและเพื่อนที่นับถือศาสนาพุทธ

ความทรงจำที่สาม ‘เรื่องราว’ ทั้งสถานที่และผู้คนที่ผมเล่าถึงตอนต้น ทำให้เกิดเรื่องราวความทรงจำมากมายขึ้นที่นี่ ทั้งตอนเรียน ทั้งตอนเล่น ทั้งการทำกิจกรรม ถ้าจะให้บรรยายตอนนี้คงไม่หมด สำหรับผม สันติดรุณ คือ ที่บ่มเพาะมุสลิมตัวน้อย ผมได้อ่านกุรอาน ละหมาด เรียนรู้และฝึกฝนการถือศีลอด ที่นี่ได้สร้างภูมิคุ้มกันหลักการศรัทธาและหลักปฏิบัติของศาสนาอิสลามไปควบคู่กับการศึกษาวิชาสามัญต่าง ๆ ซึ่งวิชาสามัญก็เข้มข้น อัดแน่นไปด้วยความรู้ไม่แพ้เรื่องศาสนาเลย จำได้เลยว่าต้องไปท่องศัพท์วันละ 10 คำและท่องสูตรคูณกับคุณครูทุกวัน ต้องมีการทดลองวิทยาศาสตร์ ศึกษาพืช ปลูกต้นไม้ เลี้ยงสัตว์ มีการประดิษฐ์งานคหกรรม งานศิลปะ ฯลฯ อีกมากมาย ได้ความรู้ทั้งในตำราและนอกตำรา และผมเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้เองเป็นพื้นฐานที่ดีสำหรับผม เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ในวันนี้

ภาพเด็กผู้ชายกางเกงขายาวสีกรม และเด็กผู้หญิงคุมฮิญาบในชุดกระโปรงยาวในยุค 20 กว่าปีก่อน เมื่อออกไปที่ไหน ต่างมีผู้คนจับจ้อง ไม่ว่าจะตอนที่เราไปทัศนศึกษา หรือไปแข่งขันงานวิชาการใด มักมีคนถามเสมอว่าหนูมาจากโรงเรียนอะไร พวกเราก็ตอบไปด้วยความภาคภูมิใจว่า “สันติดรุณ”

ข้อความที่ 2 มาจาก คุณธันย์ชนก แน่นอุดร (นาซีบะห์) ศิษย์เก่าสันติดรุณรุ่นที่ 10 และมัธยมศึกษาปีที่ 3 รุ่นที่ 1

"สันติดรุณ"เป็นโรงเรียนที่เริ่มเรียนมาตั้งแต่อนุบาล1จนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 3 เป็นสถานที่ที่มีความทรงจำดี ๆ มากมาย ทั้งกับเพื่อนและคุณครู

สิ่งหนึ่งที่จำได้และยังนึกถึงตลอดจนถึงทุกวันนี้ก็คือ สันติดรุณ ได้สอนเรื่องมารยาทและระเบียบวินัยที่ควรปฏิบัติทั้งในด้านสังคม และศาสนา

เมื่อมีโอกาสได้มาเรียนที่ต่างประเทศถึงได้เข้าใจว่าไม่ใช่ทุกที่ ที่จะสอนเราในเรื่องนี้ การได้เรียนที่สันติดรุณเป็นหนึ่งเรื่องที่รู้สึกว่าครอบครัวเราตัดสินใจถูกจริงๆที่เลือกโรงเรียนนี้

ปัจจุบัน พี่นาซีบะห์ ทำงานในตำแหน่ง Pharmacy Technician ที่รัฐ Maryland, USA

ข้อความสุดท้าย จาก คุณสุภาณี จระกา ศิษย์เก่าสันติดรุณรุ่นที่ 11 และมัธยมศึกษาปีที่ 3 รุ่นที่ 2 และเป็นศิษย์เก่าคนแรกของสันติดรุณที่สอบติดโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา พญาไท

โรงเรียนสันติดรุณ มอบความทรงจำในหลายแง่มุมให้กับเด็กคนนึงเลยค่ะ

โรงเรียนแห่งนี้จึงเป็นมากกว่าโรงเรียนที่มอบความรู้และประสบการณ์ ด้านการเรียน การกีฬา และกิจกรรมต่าง ๆ ให้เด็กได้เรียนรู้และเติบโต แต่รวมถึงผู้คน

ทั้งคุณครูที่เต็มที่กับการสอน ดูแลอย่างใส่ใจและสนับสนุนการเรียนรู้ของเด็ก ๆ มีเพื่อน ๆ รุ่นพี่และรุ่นน้องที่ได้รู้จักสนิทสนม และยังติดต่อกันแม้เวลาผ่านมานาน แต่ความเป็นลูกศิษย์ของโรงเรียนสันติดรุณทำให้พวกเรามีความใกล้ชิดกันเสมอ

ขอบคุณโรงเรียนแห่งนี้ที่สอนให้เด็กคนนึงเติบโตมาอย่างดี เมื่อมองย้อนกลับไปเห็นโรงเรียนสันติดรุณพัฒนาและก้าวหน้าในหลายด้าน วันนี้โรงเรียนครบรอบ 30 ปีแล้ว ในฐานะศิษย์เก่ารู้สึกดีใจและยินดีกับทางโรงเรียนสันติดรุณในความสำเร็จทุก ๆ ด้านเลยค่ะ ขอให้ทางโรงเรียนพัฒนาและสอนสิ่งดี ๆ ให้กับนักเรียนทุก ๆ รุ่นอย่างนี้ตลอดไปนะคะ

ปัจจุบัน พี่สุภาณี ทำงานธุรกิจส่วนตัว และมีประสบการณ์เกี่ยวกับ Accounting & Finance

โรงเรียนสันติดรุณขอขอบคุณ ข้อความจากศิษย์เก่าทั้ง 3 ท่าน ที่เป็นกำลังใจหนึ่งให้โรงเรียนสันติดรุณก้าวสู่ ทศวรรษที่ 3 ด้วยความภาคภูมิใจ อัลฮัมดุลลิ้ลละห์